madonna: I’m not afraid what I’ll face, but I’m afraid to stay
این جمله رو خیلی دوست دارم دوست دارم.
شجاعانه است.
زندگی یه نعمت که باید ازش استفاده کرد.
زندگی یه راه که باید تو اون دوید.
زندگی٫ زندگیِ چه کولبار هدف داشته باشد چه نه.
زندگی بی هدف هم دوست داشتنیست.
انسان به طمع بهترین زندگی را می پیماید.
حرکت هدف نمی خواهد٫ نمی خواهد٫ نمی خواهد.
هی جون می کنم٫ جون می کنم٫ می گم یافتم یافتم٫ خودش٫ دنبال همین می گشتم٫ این دیگه هدف زندگیه٫ حالا دیگه باید جون بکنم!!
این یافتم یافتم همش بی خود٫ چون همش تکراریه٫ فقط راهِ٫ به جای هدف تا حالا هزار تا راه پیدا کردم٫ آزادی٫ استقلال٫ فهمیدن٫...
مثل دویدن تو یه جای تاریکه که دیگه خسته شدم٫ حالا ایستادم٫ فقط دنبال هدف می گردم٫ اگه کسی می تونه چراغ ها رو روشن کنه.
چند وقت پیش
از وقتی یادش میومده داشته کار می کرده. طفلکی هنوز مدرسه نمیره. تو خیابونا با یه قوطی که همش دود می کنه راه میره تا بلکه بتونه زنده بمونه.
دیروز
دیروز داشت رو ساختمون کار می کرد.
امروز
إ ٬ نیست!!!٬ دیروز یه آجر خورد تو سرش مرد.
کی بهش ظلم کرده٬ پدرش یا مادرش یا کل بشر یا شایدم!!!!
طفلکی چقدر براش سخت بوده وقتی بچه های دیگرو می دیده که می تونن فقط زنده نباشن٬ زندگی هم کنن.
باید شاکی باشه یا خدا رو شکر کنه؟
به هر حال بایدتکون خورد. چه چیزی از زندگی بفهمیم چه نه.چون وقت زندگی تموم می شه. قضاوت و فهمیدن واسه بعد از حرکته.الان وقت جون کندنه.باید تکون خورد و رفت به هر کجا که این جا نباشد. انگار قانون نیوتن همه جا صادقه چون هرچیز ساکن می خواد ساکن بمونه. عجب Fی می خواد این حرکت وااای. چه اصطکاکی وااای وااای.